Η Ψυχογενής Βουλιμία είναι μία διατροφική διαταραχή που έχει βαθιά ψυχολογικά αίτια ,τα οποία τις περισσότερες φορές προκύπτουν από ενοχές που έχουν δημιουργηθεί γύρω από το φαγητό και συγκεκριμένες τροφές. Συνδέεται με επανειλημμένα υπερφαγικά επεισόδια (λήψη μεγάλων ποσοτήτων τροφής σε μικρό χρονικό διάστημα χωρίς να γίνεται αντιληπτό τη δεδομένη στιγμή) και ακολουθείται από προσπάθεια αποβολής όλων αυτών των θερμίδων μέσω πρόκλησης εμετών ή χρήσης καθαρτικών.
Δυστυχώς τα βιώματα της πλειοψηφίας του πληθυσμού περιέχουν ενοχοποίηση ολόκληρων ομάδων τροφίμων που οδηγούν στην καταπίεση για την αποφυγή τους . Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το σώμα να ξεσπάει και να καταναλώνει μεγάλες ποσότητες αυτών των τροφίμων και μάλιστα σε στιγμές που δεν υπάρχει άλλος κόσμος, κρυφά και ένοχα. Η ακατάσχετη κατανάλωση τροφής μπορεί να οδηγήσει σε υπερβολική συσσώρευση λίπους στον οργανισμό και παχυσαρκία χωρίς αυτό να είναι απόλυτο.
Από την άλλη ακριβώς επειδή τα υπερφαγικά επεισόδια πολύ συχνά συνοδεύονται από προσπάθεια αποβολής της τροφής που έχει καταναλωθεί, η ψυχογενής βουλιμία συνοδεύεται και από νευρική ανορεξία καθιστώντας αρκετά σύνθετη την κατάσταση.
Γενικότερα φαίνεται ότι οι τύψεις γύρω από το φαγητό δεν επιτρέπουν στην τροφή να πετύχει τον ρόλο της. Το φαγητό είναι ο μοναδικός τρόπος για να τραφεί το σώμα μας και να λάβει όλα τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά για να επιτελέσει τις βασικές του λειτουργίες και να έχει ενέργεια στην καθημερινότητα. Επιπρόσθετα είναι τρόπος κοινωνικοποίησης και δημιουργίας αναμνήσεων με αγαπημένους ανθρώπους.
Καθίσταται αναγκαίο να βρούμε τα μέσα ώστε να αντιμετωπίσουμε όλες αυτές τις τύψεις και να θωρακιστούμε οργανικά προκειμένου να αποφεύγονται τα υπερφαγικά επεισόδια.
Το πρώτο στάδιο και σημαντικότερο είναι να συνειδητοποιήσουμε πως το φαγητό δεν είναι τίποτα άλλο πάρα μία ανάγκη απαραίτητη για τον κάθε οργανισμό αλλά και ένας βασικός παράγοντας για να περάσουμε καλά. Δεν υπάρχουν φαγητά που απαγορεύονται. Σε μία ισορροπημένη διατροφή έχουν θέση όλα, αρκεί να υπάρχει η σωστή αναλογία και μέτρο.
Το επόμενο σημαντικό είναι να μπορέσουμε να αναγνωρίσουμε και να αποδεχτούμε την ύπαρξη της διατροφικής διαταραχής ή της διαταραγμένης σχέσης με το φαγητό ώστε την διαχειριστούμε και να την ξεπεράσουμε τελικά με την σωστή καθοδήγηση και εκπαίδευση.
Τέλος , να καταφέρουμε να στήσουμε ένα διατροφικό πλάνο το οποίο να περιλαμβάνει ποικιλία σε γεύσεις και θρεπτικά συστατικά , να είναι πλούσιο και ισορροπημένο για να ικανοποιεί μυαλό και σώμα. Έτσι δεν θα υπάρχει το αίσθημα της στέρησης και συνεπώς θα αποφεύγεται το έντονο ξέσπασμα στο φαγητό.
Δεν είναι κάτι απλό και εύκολο, καθώς η ψυχογενής βουλιμία προκύπτει από στερεοτυπικές απόψεις γύρω από το φαγητό και την εικόνα σώματος ριζωμένες από την παιδική ηλικία του καθενός. Είναι κάτι όμως που με διατροφική και ψυχολογική εκπαίδευση είναι προσπελάσιμο. Έτσι θα μπορούμε να απολαμβάνουμε το φαγητό και να μην στερούμαστε γεύσεις και κοινωνικές εκδηλώσεις. Ας κάνουμε την σχέση μας με το φαγητό πιο απλή και ελεύθερη.
